به پایانِ مستی سواری مکن
سبک‌ساری و بی‌قراری مکن

تو مفلوجی و بارگی باد پای
اگر عقل داری نجنبی ز جای

چو نتوان همی‌ بر زمین رفت راست
تمنّای معراج کردن خطاست

سلیمان نِه‌ای بادبازی مکن
چو دندانْ‌نداری گرازی مکن

نه نیرویِ بازو و نه زور پای
مکن بر عنان ور کیب آزمای

حذر واجب است از کمیِت مدام
که هم بد رکاب است و هم بد لگام