سر فرازا چرا رها کردی
رسم و آیین سروران دگر؟

نه هر آنکس که چاکریّ تو یافت
رفت در خون چاکران دگر؟

بر فلک گر چه ماه و خورشیدند
نیز هستند اختران دگر

در سرای توصد گران بیشند
بر سرش گیر یک گران دگر

هنر و فضل و شعر یکسونه
هستم آخر چو آن خران دگر

بر من از روزگار جور بسیست
نهم این نیز هم بر آن دگر