ایا صدری که بی عون سخایت
ز زانو بر نمی دارد هنر سر

قضا با اسمان صد بار گفتست
که از فرمان او بیرون مبر سر

کمان چرخ را بازوی حکمت
چو چنبر آورد در یکدگر سر

ز انعام تو دارد خون در رگ
هر آنکس را که باشد مغز درسر

بدان جبّه که پارم داده بودی
مرا بفراشتی از ماه و خورسر

همی گردد مرا در سرکه امسال
ستانم جبّه و دستار بر سر