ز وجود عام تو ای شاه شرع حاصل من
اگر نباشد بسیار اندکی باید

درین مقام که امروز جاه و دولت تست
ترا نظر بهمه عمرو و زیرکی باید

مرا ز کوی عتابی که نیستش سروبن
سوی قضای رضای تو میلکی باید

ز لطفها که ترا بر مخالفان خودست
مرا که مخلصم آخر ز صد یکی باید

ز نکبتی که مبادا، چوبی نصیب نیم
ز دولتی که فزون باد، چیزکی باید