۲۶۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۵۰۷

ای زلف توی که با همه نیرنگش
می بوسه دهی بر آن لب می رنگش

آن غمزۀ او نه بس حریفست، مکن
بازی فراخ با دهان تنگش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.