۲۵۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۸

ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت
حیران شده عقل از صفت و بیش و کمت

روزی صد بار همچو زلف بخمت
اندیشه فرو رفته ز سر تا قدمت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.