۳۳۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۸۶

ای دلِ درمانده به حبس وطن
لافِ سرا پرده‌ی بالا مزن

ما و منِ توست حُجُب در میان
این حُجُباتِ من و ما برفکن

ورنی در قطعِ‌طریقِ کمال
نیست حجابی بتر از ما و من

دعویِ‌اخلاص و محبت مکن
پس چو مرایی به ریا جان مکن

یا برو و پس روی او مکن
یا کمِ جان گیر و برستی ز تن

یا به مقاماتِ محبت در آی
یا سرِ خود گیر و زما بر شکن

در رهِ اخلاص مبین کفر و دین
در صفِ عشّاق مبین مرد و زن

بوشِ عطا می‌کنی ای اصلِ‌بخل
لاف صفا می‌زنی ای دُردِ دَن

شخص ز همسایگی‌ات در عذاب
روح ز هم خانگی‌ات در محن

با که توان گفت که من سال و ماه
در چه عذابم ز دلِ خویشتن

مغز تهی کردم و رمز آشکار
هیچ نه سِر ماند به من نه عَلَن

آری اگر چند صدف شد تهی
کم نشود قیمتِ دُرّ عَدَن

قصّه چه گویم که به جان آمده‌ست
کار نزاری ز دلِ پر فتن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.