جان برای تو که هم دردی و هم درمانم
سر فدای تو که هم جانی و هم جانانم

با تو چون قامت تو از دگران آزادم
بی تو چون وصل تو از بی نظران پنهانم

لوح سودای تو چون باد ز سر می گیرم
در سر اندوه تو چون آب ز بر می خوانم

عشق روحانی سوزان تر از این ممکن نیست
کز تف آه جگر برق همی سوزانم

گر خیالی ست کسی را و تصور بندد
کز تو برگردم و خو باز کنم نتوانم

دیده بر قبضه ی ابروی کمان دارم و تیر
بر جگر میخورم و روی نمی گردانم

شب هجران تو گر تا به قیامت باشد
دیده بر هم نزنم ور مژه خون افشانم

گر سگم خوانی و کس باز نزاری خواند
دهنش بشکنم و یا سه بدو برسانم