تو را عشق اگر رهنمایی کند
ز پیوند عقلت جدایی کند

همه استحالت صلاحی دهد
همه استفادت خدایی کند

ز عقل درونت خلاصی دهد
که او حکم های ریایی کند

بیاموزدت پس بیاندازدت
فریبت دهد خودنمایی کند

وگر قول کردی و یابد قبول
به تدبیر در سست رایی کند

وگر اندک اندک ز تو زلتی
تولد کند حق ستایی کند

چو ره بازیابد به حل و به عقل
جهانگیری و کدخدایی کند

چو درماند از جمله تدبیر و رای
حریصت چو سگ بر گدایی کند

از او آشنایی چنان کن قیاس
که بیگانه را آشنایی کند

اگر نه نزاری شوریده را
چرا هر زمان پیشوایی کند