۲۴۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۶

آن زلف نگر بر آن بر و دوش
وان خط سیه بر آن بناگوش

هر دو شده پیش ماه و خورشید
مانندهٔ حاجبان سیه‌پوش

بی‌گرمی و بی‌فروغ آتش
چون عنبر و مشک‌دوش بر دوش

آن داده به عاشقان غم و درد
وین برده زعاقلان دل و هوش

سنبل خط و لاله رخ نگاری است
آن ماه سمنبر گل آغوش

از سنبل اوست نوش من زهر
وز لالهٔ اوست زهر من نوش

گویند که یادکن مر او را
واندر غم او مباش خاموش

گویم‌که به حیله چون‌کنم یاد
آن را که نکرده‌ام فراموش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.