یک نیمه عمر خویش ببیهودگی بباد
دادیم و ساعتی نشدیم از زمانه شاد

از گشت آسمانی و تقدیر ایزدی
برکس چنین نباشد و برکس چنین مباد

یا روزگار کینه کش از مرد دانشست
یا قسم من ز دانش من کمتر اوفتاد

وین طرفه تر کجا قدری وام کرده ام
از مردم بخیل سبک بار سگ نژاد

زان پیشتر که چشم بمالم ز خواب خوش
در خانه گیردم بتقاضا ز بامداد

چون کوه بیستون بنشیند بپیش من
برجای خواب تکیه کند همچو کیقباد

ناشسته روی و تیره نشینم به پیش او
پرخشم از و چو کودک بدفهم از اوستاد

گوید هر آنچه خواهد و من در سزای او
دارم بسی جواب و نیارم جواب داد

از کیسۀ دروغ نهم پیش ریش او
تاریخ شاهنامه و اخبار سندباد

چندان دروغ زشت فرو کوبمش بسر
تا چون کدو شود سر آن قلتبان ز باد

پس حجره را بروبم و پس خاک حجره را
بندازمش ز پس ، چو پی از در برون نهاد

هر چند مبغضست و بخیلست و ناکسست
حقست و داد ازوست گریزان منم ز داد

اینست حال بنده و صد ره ازین بتر
تدبیر حال بنده بساز ، ای یگانه راد