بهر درد دل ما از تو دوایی نرسید
سعی بسیار نمودیم، بجایی نرسید

ما اسیران بتو هرگز ننمودیم وفا
که همان لحظه بما از تو جفایی نرسید

قامتم چنگ شد و لطف تو ننواخت مرا
بی نوایی ز تو هرگز بنوایی نرسید

با چنین قامت و بالا نرسیدی بکسی
کز تو بر سینه او تیر بلایی نرسید

دیده، گو: آن بده گلشن امید مرا
کز گل این چمنم بوی وفایی نرسید

حالتی نیست در آنکس، که بجان و دل او
فتنه جلوگر عشوه نمایی نرسید

گر هلالی بوصالت نرسد نیست عجب
هیچ گه منصب شاهی بگدایی نرسید