بس که خلقی سخن عاشقی من کردند
دوست را با من دل سوخته دشمن کردند

سوختم ز آتش این چرب زبانان، چون شمع
سوز پنهان مرا بر همه روشن کردند

بعد ازین دست من و دامن این سنگدلان
که بآهنگ جفا سنگ بدامن کردند

برضا کوش، هلالی و ز قسمت مخروش
هر کرا هر چه نصیبست معین کردند