در کوی تو آمد به سرم سنگ ملامت
مشکل که ازین کوی برم جان به سلامت

نتوان گله از جور و جفایی که تو کردی
جور تو کرم بود و جفای تو کرامت

امروز درین شهر مرا حال غریبست
نی رای سفر کردن و نی روی اقامت

شد سیل سرشکم سبب طعنه ی مردم
طوفان بلا دارم و دریای ملامت

«قد قامت » و فریاد مؤذن نکند گوش
آن کس که به فریاد بود زان قد و قامت

ای دل، که تو امروز گرفتار فراقی
امروز تو کم نیست ز فردای قیامت

بی روی تو یک چند اگر زیست هلالی
جان می دهد اینک به صد اندوه و ندامت