ز باغ عمر عجب سرو قامتی برخاست
بگو که در همه عالم قیامتی برخاست

سمند عشق به هر منزلی که جولان کرد
غبار فتنه ز گرد ملامتی برخاست

مقیم کوی تو چون در حریم کعبه نشست
به آه حسرت و اشک ندامتی برخاست

دلم به راه ملامت فتاد و این عجبست
عجب تر آن که ز کوی سلامتی برخاست

به راه عشق هلالی فتاده بود ز پا
سمند مقدم صاحب کرامتی برخاست