حکیم دوم چون لب از نطق بست
سیم این شکر طوطی آسا شکست

که ای عرش بلقیس فرش درت
مه و مهر ازان خشت سیم و زرت

سکندر اگر عمر بر باد داد
به اقبال تو ملکش آباد باد

رسد بانگ ازین طارم زرنگار
که سخت است داغ جدایی ز یار

وز آن سخت تر ناسپاسی بود
که بیرون ز یزدان شناسی بود

به آن دامن یار ناید به کف
شود نیز مزد مصیبت تلف

چه زیرک بود هر که زین درد سخت
کشد بر در صبر و آرام رخت

نه تلخ از جزع گردد امروز و شور
نه از مزد ماند در آینده دور

بحمدالله ای آگه از خوب و زشت
که باشد تو را آگهی در سرشت

ز افراط و تفریط خاطر تهی
روی راست بر موجب آگهی

همی رو بر این سیرت مستقیم
همی زی ز آفات گیتی سلیم