۲۷۵ بار خوانده شده

بخش ۳۴ - حکایت آن قاضی غریب که پادشاه بر وی غضب کرد و گفت که خانه اش را به غارت از هر چه دارد بپردازند و خایه اش را بیرون کرده خصی سازند

غریبی ز فضل و هنر بهره ور
تن از جامه خالی کف از سیم و زر

به شهر دگر شد ز تنگی مقیم
که بود اندر او شهریاری حکیم

به خلق کریمانه بنواختش
به شغل قضا محترم ساختش

به سر برد یکچند مشغول کار
ز ناگه بر او تیره شد روزگار

شد از تهمت حسد پر ستیز
به ناکرده جرمی بر او شاه نیز

به غراتگران گفت اشارت کنند
کش از سیم و زر خانه غارت کنند

چو بیند تهی خانه خویشتن
ببرند تصحیف آنش ز تن

چو مسکین دلی با دو صد غصه جفت
شنید از لب شاه این قصه، گفت:

نرنجم که بر خانه آید شکست
ز تصحیف آنم بدارید دست

من این را ز شهر خود آورده ام
نه حاصل به شهر شما کرده ام

ز شهر شما هر چه اندوختم
ازان چشم امید بردوختم

شما هم ره لطف گیرید پیش
بدوزید از آورده ام چشم خویش

چو شه لطف گفتار او را شنید
ز خشمی که بودش فرو آرمید

بفرمود تا دست ازو داشتند
چنانش که می خواست بگذاشتند

ز سیم و زر خانه دامن فشاند
بشد عارضی ها و ذاتی بماند

بیا ساقی آن آتشین می بیار
که سوزد ز ما آنچه ناید به کار

زر ناب ما گردد افروخته
شود هر چه نی زر بود سوخته

بیا مطرب و باد در دم به نی
که از خرمن هستیم باد وی

بدور افکند کاه بیگانه را
گذارد پی مرغ جان دانه را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۳۳ - داستان جهانگیری اسکندر و عمارت شهرها و اختراع کارهای وی بر سبیل اجمال
گوهر بعدی:بخش ۳۵ - خردنامه اسکندر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.