گفت با داوود پیغمبر خدای
کامت خود را بگوی ای نیک رای

کز عجم چون پادشاهان آورند
نام ایشان جز به نیکی کم برند

گر چه بود آتشپرستی دینشان
بود عدل و راستی آیینشان

قرن ها زیشان جهان معمور بود
ظلمت ظلم از رعایا دور بود

بندگان فارغ ز غم فرسودگی
داشتند از عدلشان آسودگی