۲۸۸ بار خوانده شده

بخش ۱۴ - به خواب دیدن عبدالله عمر رضی الله عنهما بعد از دوازده سال پدر خود را و خبر دادن وی از مناقشه در حساب و مضایقه در حقوق عباد

دید پور عمر به چشم خیال
مر عمر را پس از دوازده سال

گفت بابا تو را چه حال افتاد
که ز حال منت نیامد یاد

گفت از وقت مرگ تا امروز
حالتی داشتم عجب جانسوز

از سؤال مظالم مردم
دست و پا کرده بود عقلم گم

پای میشی شکست در بغداد
در پلی سخت سست و بی بنیاد

هیچ وزری نه زان به گردن من
صاحبش دست زد به دامن من

که چرا از عمارت آن پل
داشتی دست ای خلیفه کل

تا در آن تنگنای حادثه زای
رفت از دست بیزبانی پای

بود قایم چنان به عدل عمر
که شد اندر جهان به عدل سمر

عدل او روی در نهایت کرد
تا که در نام او سرایت کرد

نامش از عدل چون مکمل شد
کسر در وی به فتح مبدل شد

لشکرش زان ز کسر پشت نداد
شد موفق به فتح جمله بلاد

با چنین عدل چون محاسب گشت
بنگر تا چه حد معاتب گشت

آن که عدلش ز ظلم خالی نیست
نامش از نعت عدل عالی نیست

بلکه جز راه ظلم کم سپرد
حال فردای او چه سان گذرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۳ - حکایت پیر زالی که راه بر سنجر گرفت و از بیراهی یک دو ظالم دادخواهی کرد و ظلم ایشان را از راه برداشت
گوهر بعدی:بخش ۱۵ - حکایت غازان که از برای یک توبره کاه آتش در خرمن ظالمی انداخت و از پرتو آن عالمی را روشن ساخت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.