مادح اهل بیت در معنی
مدحت خویشتن کند یعنی

مؤمنم موقنم خدای شناس
وز خدایم بود امید و هراس

از کجی ها در اعتقادم پاک
نیست از طعن کج نهادم باک

دوستدار رسول و آل ویم
دشمن خصم بد خصال ویم

جوهر من ز کان ایشان است
رخت من از دکان ایشان است

همچو سلمان شدم ز اهل البیت
گشت روشن چراغ من زان زیت

انا مولی لهم و مولی القوم
کان منهم و لا أخاف اللوم

مست عشقند عاشقان دائم
لایخافون لومت اللائم

چون بود عشق صادقان درسم
کی ز کید منافقان ترسم

این نه رفض است محض ایمان است
رسم معروف اهل عرفان است

رفض اگر هست حب آل نبی
رفض فرض است بر ذکی و غبی

لوکان رفضا حب آل محمد
فلیشهد الثقلان انی رافضی

شافعی آن که سنت نبوی
ز اجتهاد قویم اوست قوی

به زبان فصیح و لفظ متین
گفت در طی شعر سحر آیین

گر بود رفض حب آل رسول
یا تولا به خاندان بتول

گو گوا باش آدمی و پری
که شدم من ز غیر رفض بری

کیش من رفض و دین من رفض است
رفع من رفض و مابقی خفض است