۲۹۴ بار خوانده شده

بخش ۱۴۷ - ان لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرضوالها

لیک چون نفحه ای ز حق گذرد
گر چه غم کوهها بود برد

ان لله منزل البرکات
فی احایین دهرکم نفحات

متعرض شوید آنها را
قابل آن کنید جانها را

ای بسا نفحه آمد و تو به خواب
بر مشامت زد و تو مست خراب

می دهد بوی گل و نسیم سحر
لیک ازان مرد خفته را چه خبر

نفحه آمد ز حق نپذرفتی
نفحه آمد دماغ بگرفتی

نفحه آمد نصیب بیداران
نفحه آمد طبیب بیماران

آن که بیدار نی نیافت نصیب
وان که بیمار نی نخواست طبیب

ای خدا نفحه ای کرامت دار
که شوم از شمیم آن بیدار

باز بفرست نفحه ای دیگر
که به بیداریم بود در خور

بعد ازان نفحه ای که من بی من
برورم بوکشان سوی گلشن

گلشنی کان بود اوان العرض
جنت عرضها السما و الأرض
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۴۶ - اشارة الی قولهم عند الصباح یحمد القوم السری
گوهر بعدی:بخش ۱۴۸ - اشارة الی بعض بطون قوله تعالی و جنة عرضها السموات و الارض
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.