۲۸۹ بار خوانده شده

بخش ۱۳۳ - اشارة الی قوله تعالی ماعندکم ینفد و ما عندالله باق

کل ما کان عندکم ینفد
دام ما عنده الی السرمد

وضع آن اندر آب و گل نبود
موضعش غیر جان و دل نبود

نشود حبه ای ازان ضایع
روز محشر شود به او راجع

خانه تن خرابه ایست کهن
لله و فی الهش عمارت کن

لقمه هایی که مشتهای دل است
بهر این خانه مشت های گل است

چون کفایت همی کند دو سه مشت
چند گل می کشی به گردن و پشت

گل مزن می نگویمت به گزاف
گل همی زن ولی به قدر کفاف

هست چندان بس از شراب و طعام
که به طاعت توان نمود قیام

ور فزایی بر آن سرف باشد
کی سرف مایه شرف باشد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۳۲ - قال رسول الله صلی الله علیه و سلم یوجر ابن آدم فی نفقته کلها الاشیئا وضعه فی الماء و الطین
گوهر بعدی:بخش ۱۳۴ - قال رسول الله صلی الله علیه و سلم یکفی ابن آدم فی لقیمات یقمن صلبه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.