۲۵۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹ - در تغزل

تا گرد رخت سنبل تر کاشته اند
آن چاه رخت دل از مهر تو برداشته اند

آن چاه ذقن ، که دل درو می افتاد
تا لب ببنفشهٔ تر انباشته اند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸ - در مدح ملک اتسز
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰ - در ذم مردم روزگار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.