اجل فخر دین ، ای کریم جهان
ترا داد یزدان همه جاه هستی

بفضل و کرم دست گیرم ، که در غم
مرا کشت اندیشهٔ تنگ دستی

بود هیچ آیا که ما خادمان را
شراب سخای تو آرد بمستی ؟

بیک جذبهٔ مکرمت بخت ما را
ببالا رساند کف تو ز پستی ؟

بدو نام نیکو طلب کن بدنیا
که چیزی نیاید ز دنیاپرستی