۳۲۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۹۷

ما را ازین چمن صنمی گلعذار بس
زیبا رخی چو لاله ازین نوبهار بس

مویی سیاه چون شب و رویی بسان روز
ما را ز دور گردش لبل و نهار بس

جام جهان نمای که دوران به جم سپرد
جان را ز جام او قدحی خوشگوار بس

یار ار به دست لطف شود دستگیر ما
ما را ز دست یار همین دستیار بس

انجا که عاشقان به تمنای خود رسند
ابن حسام را نظر لطف یار بس
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.