تفت این دل گرم از دم سردم همه شب
شد سرخ ز خون چهره زردم همه شب

صد شربت درد بیش خوردم همه شب
ایزد داند که من چه کردم همه شب

مهمان من آمد آن بت و کرد طرب
شوخی که در او همی بماندم به عجب

چون نرگس و گل نبست نه روز نه شب
از نظاره دو چشم و از خنده دو لب