تا خوید نباشد به رنگ لاله
تا خار نباشد به بوی خیرو

برفضل او گوا گذراند دل
گرچه گوا نخواهند از خستو

اندر میزد با خرد و دانش
اندر نبرد با هنر و بازو

از راستی چنانکه ره او را
گویی زده ست مسطره و سازو

ای زایران زبر تو آکنده
هم کیسه های لاغر و هم کندو

دست و زبان بدو نرسد کس را
آری به ماه بر نرسد لا تو