۳۰۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱

بگرستم زار پیش آن کام و هوا
گفتا مگری پند همی داد مرا

پنداشت مگر کآب نماند فردا
نتوان کردن تهی به ساغر دریا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.