مرکبش فعل برق و صرصر پای
وهم گردد سبک چو خاست ز جای

سنگ در زیر سم او گرداست
رخش خیز است و دلدل آورد است

در نوردد زمین همی بتگی
اینت محکم پیی و سخت رگی

باز چون نعره بر سوار زند
خاک در چشم روزگار کند

شه به تیرش چون برانگیزد
از که و دشت لرزه برخیزد

آن خداوند کونبست کمر
لحظه ای جز به بندگی پدر