گفتم چو فرو شد آفتاب از که
بنمود شفق چو شعر عنابی

زرین طبق است و زبرش لاله
چون روی نگار من به سیرابی

بنمود مه دو هفته در خرمن
در زنگی اوفتاده سقلابی

گفتم ز برای آن طبق مانا
بر کارگه سپهر دولابی

از دیبا کرده اند سرپوشی
پر در لگنی میانه سیمابی