۲۶۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۴ - خطاب به روزن زندان

ای دلارای روزن زندان
دیدگان را نعیم جاویدی

بی محاق و کسوف بادی زآنک
شب مرا ماه و روز خورشیدی

همه سعدم تویی از آنکه مرا
فلک مشتری و ناهیدی

ور همی دیو بینم از تو رواست
که گذرگاه تخت جمشیدی

به امید تو زنده ام گر نه
مر مرا کشته بود نومیدی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳ - ای خروس
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵ - سخن بی تکلف
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.