۲۷۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۱ - مرثیت یکی از سخنوران

گفتم تو مرا مرثیت کنی
خویشان مرا تعزیت کنی

فرزند مرا چون برادران
در هر هنری تربیت کنی

یابی به جهان عمر تا که قاف
تا قاف پر از قافیت کنی

شاهان جهان را به مدح ها
هر جنس بسی تهنیت کنی

عمال خرد را ز طبع و دل
ترتیب نهی تمشیت کنی

جان را و روان را به فضل و عقل
تیمارکش تقویت کنی

میدان سخن را به نظم و نثر
بر باره نیکو شیت کنی

در عالم دانش به سعی فهم
طاعت همه بی معصیت کنی

کی بود گمانم کز این جهان
بی زاد به رفتن نیت کنی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۰ - فرامش گشت رسم شادمانی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۲ - آفت مردمی پشیمانی است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.