عطای یعقوب از مرگ تو هراسیدم
شدی و نبود بیشم ز مرگ هیچ هراس

دریغ لفظی بر همه نمط همه گوهر
دریغ طبعی بر هر گهر همه الماس

سپهر معطی شانست و هیچ عیب نبود
اگر به چون تو عطا بر جهان نهاد سپاس

و گرت بستد و رشک آمدش عجب نبود
که در کمال و بزرگی تو را نبود قیاس

گر بگرید بر تو فلک روا باشد
که بیش چو تو نبیند جهان مردشناس