منم امروز بسته در سمجی
چشم بر دوخته چو مار گریز

هست پیراهنی و شلواری
نیست بر هر دو نیفه و تیریز

بر جهان دارم و روا دارم
گر بپیمائیم به کون قفیز

راضیم گر مرا به هر دینار
بدهد روزگار نیم پشیز

ابلهی کن برو که بره فروش
بره نفروشدت به عقل و تمیز

چیز باید که کار در عالم
حیز دارد که خاک بر سر حیز

تن بده قلب را که در گیتی
زر همه روی گشت و از ارزیز

آنچه یابی به شکر باش به شکر
وانچه داری عزیز دار عزیز

کانچه کم شد چنان نیابی بیش
وانچه گم شد چنان نیابی نیز