شعر سید محمد ناصر
دل من شاد کرد و خرم کرد

شدم از گرمی طبیعی پوست
همچو تشنه که آب باید سرد

بر دل من نشاط رامش یافت
زو تن من روان و جان پرورد

هیچ فاضل به گرد آن نرسد
گشته هر فاضلی به یادش گرد

در هنر فرد و یک جهانست او
یک جهان را چگونه خوانم فرد

این قصیده اگر چه دارد جمع
همه وصف نبرد و نعت نبرد