باغبان! زیر سرو بن منشین
نه کجا سرو نیست نیست زمین

نه همه سایه زیر سرو بود
زیر شاخ سمن شو و بنشین

باغ تو پر درخت سایه ورست
از پی خویشتن یکی بگزین

گرد آن سرو نارسیده مگرد
رنگ آن سرو نارسیده مبین

سرو را، دست باز دار به من
رحم کن بردل من مسکین