ز شوقت شمع چون پروانه رقاص
نه تنها شمع، بل کاشانه رقاص

ز بی تابی عشقش منع دل چند؟
کز آتش چون نگردد دانه رقاص

اگر عشقت به کوه آرد شبیخون
جهر از جای چون دیوانه رقاص

تو در دل ، دل به زلفت در کشاکش
چو جان از عشق خود جانانه رقاص

ز تمکین شیشه دل تیره گردد
مودب باش و شو طفلانه رقاص

ز سوز عشق خالد چون نرقصد؟
کزو چون خویش شد بیگانه رقاص