جان به اسقبال جانان می رود
تشنه سوی آب حیوان می رود

بلبل شیدا شد آزاد از قفس
سوی گلگشت گلستان می رود

زین عجایب تر چه باشد در جهان
مهر را شب پره مهمان می رود

تا ز کف دامان یارم شد برون
خونم از مژگان به دامان می رود

در فراقش صبر کردن چون توان؟
جسم اگر باز ایستد جان می رود

کرد خالد دامن از لعلت یمن
سوی سامان بدخشان می رود