۲۴۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۶۱

جهان تا مه روشنت ساخته
ز دلها فلک خرمنت ساخته

رخ خویش تا بیند اندر رخت
مه آیینه روشنت ساخته

قضا کرده یک جا هزار آرزو
خلاصه کشیده، تنت ساخته

غمت پر ز خون کرده دلها بسی
وزان غنچه ها گلشنت ساخته

میا تنگ، اگر خسرو تنگ دل
دل تنگ را مسکنت ساخته
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.