ای آشنا، درین چه بی بن نظاره کن
تا اندرو نگون نفتادی کناره کن

تا کی به جهد چاره مال و درم کنی؟
گر ممکنت بود ز پی عمر چاره کن

تاج سر فلک چه نظاره کنی به فرق
چون خشت زیر سر نهد آنگه نظاره کن

بر لوح خاک احسن تقویم چون تویی
در خویشتن شمار سپهر و ستاره کن

بگذر ز دهر و عنصر و اجرام، چرخ را
پیش عروس همت خود پیشکاره کن

چون ز آفتاب و مه تو بهی، گر شوی چراغ
سیلی به نور گو، به زبان صد حراره کن

ور خار بهر مطبخ تجرید می کشی
طوبی و سدره بشکن و بر پشتواره کن

دل گوهری ست، گر به رگ راست بندیش
آن رشته را بتاب و درین سنگ پاره کن

خسرو، به سیم معنی اگر در رسیده ای
آن سیم را به گوش دلت گوشواره کن