بر تربتت شدیم نخست ورود خویش‏
تا بر تو افکنیم نخستین درود خویش‏

آری سزد نخست سرودن درود تو
کز بهر حق سروده‏ای اول سرود خویش‏

ای قائدی که قاعدۀ ملک از تو ماند
بنگر یکی به قلب و جناح جنود خویش‏

بستی زمام ملک به حبل المتین دین‏
وین رشته تافتی همه از تار و پود خویش

‏ اسلام بود و دولت اسلامیان نبود
بودن بلی چه سود جدا از نمود خویش

‏ اسلام از قیام تو بود و نمود یافت
‏ کاندر نمای حق بنمودی تو بود خویش

‏ تشکیل یافت دولت پاکان به همتت‏
همت چو خواستی ز خدای ودود خویش‏

کردی سپاه وحدت و ایمان و انضباط
تا غالب آمد به عدوی عنود خویش‏

مردم به سود خویش حسود جماعتند
تو بهر سود جامعه گشتی حسود خویش

‏ مردم به بذل مال نهادند نام جود
تا هرکه مال دارد نازد به جود خویش‏

غافل که صاحب کرم است آنکه چون جناح‏
اندر نجاح خلق گذشت از وجود خویش

‏ بسیار قائد آمد و نقش عظیم زد
کافزون کند ثمر ز قیام و قعود خویش‏

لیکن یکی چون قائد اعظم نبرد سود
کز بهر سود خلق فدا کرد سود خویش‏

مسجود از آن شدی که به جز بر در خدای
‏ بر هیچ درگهی تو نبردی سجود خویش‏

هر چند حد عالم و آدم معین است‏
تو برتر از حدود رساندی حدود خویش‏

خلد برین مرد خدا نام باقی است
آن‏ نکه نام نهاد از خلود خویش

‏ از ما درود بر تو که ما از پی درود
بر تربتت شدیم نخست ورود خویش‏