ای بوده در قفای تو دایم دعای من
بیگانگی مکن که شدی آشنای من

دست از جفا بدار، وگرنه دعا کنم
تا داد من ز تو بستاند خدای من

گر من دعا کنم به سحرگاه، وای تو
گر دست من نگیری، صد بار وای من

تو از برای عشقی و عشق از برای تو
من از برای دردم و درد از برای من

تو پادشاه حسنی و خسرو گدای تو
ای جان، بگو که کیست فقیر و گدای من؟