کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟
کدام تیره شب هجر را کران یابم؟

ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود
کجاست بویی از آن بوستان که جان یابم؟

زبان نماند ز پرسش هنوز نتوان زیست
اگر بیافتنش را کسی زبان یابم

به هجر چند کنم جان، بمیرم ار یک بار
خلاص یابم، بل عمر جاودان یابم

به جان ستاند، اگر باد گردی آرد ازو
که کیمیای سعادت ز رایگان یابم

ز آفتاب جمالش بسوختم، یارب
کجا روم که از این روز بد امان یابم؟

ستاره سوخته می آید از دلم درهم
چو طالع این بود، آن ماه را چسان یابم؟

چو جان دهم من از آن سو بر، ای صبا، خاکم
مگر ز گم شدن خویشتن نشان یابم

به خواب داد مرا خسرو از لبت شکری
مگر که بوسه بدین گونه زان دهان یابم