۲۴۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۳۱

ای فرق تا به پای همه آرزوی دل
آب حیات رانده خیالت به جوی دل

دل بستمت به زلف ندانستم این قدر
کز وی چنین دراز شود گفتگوی دل

عمری به گرد کوی تو گشتم چوبیدلان
نی دل به دستم آمد و نی آرزوی دل

در خون دل خوردم، نکنم جز دعای تو
زیرا که من به سوی توام، نی به سوی دل

چندین که دل جفای ترا شکر می کند
شرمنده هم نمی شوی آخر ز روی دل

یک موی از سر تو مبادا که بگسلد
آویختی، اگر چه به هر تار موی دل

خسرو حدیث درد تو، باری کجا کند؟
زیرا که نیست در تن افسرده بوی دل
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.