۲۳۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۴۰

دل ببردی به جنگجویی و بس
خو گرفتی به تندخویی و بس

بس کن این، چند ازین جفا کردن
یا به عالم تو خوب رویی و بس؟

مردم از غم، وصیتم این است
که ز دل خون من بجویی و بس

هجر تو نیک می کشم، دریاب
اندرین فن تو یار اویی و بس

پیش تو حال بی کسی مرا
کس نگوید مگر تو گویی و بس
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.