رسید موسم عید و صلای می درداد
پیاله بر کف خوبان ماه پیکر دارد

میی که ساقی رعنا ز خون مستان خورد
چه خوابها که بدان غمزه های کافر داد

مگر بر آب خود آیم ز خشکی روزه
دو سه پیاله بباید مرا سراسر داد

بسان نیمه بیضه ز جام نقره تمام
که نقل مجلس مستان بط و کبوتر داد

خضر بریخت به ساغر ز می که آب حیات
پس آن گهی به کف ثانی سکندر داد

بر آستانش، خسرو، نثار موسم عید
به وزن شعر همه برکشیده گوهر داد