ای که عمر از پی سودای تو دادیم به باد
یاد می دار که از مات نمی آید یاد

عهدها بستی و می داشتم امید وفا
ای امید من و عهد تو سراسر همه یاد

هر چه دارند ز آیین نکویی خوبان
همه داری و بدان چشم بدانت مرساد

ماجرای دل گمگشته بی نام و نشان
هر که را باز نمودیم نشانی به تو داد

آفرین بر سر آن دست کزان خواهد یافت
گره کار من از بند قبای تو گشاد

گر نبردی ز سر گیسوی مشکین تو بوی
محنت آن همه غم از چه کشیدی شمشاد

کام خسرو بده، ای خسرو خوبان که شده ست
لعل جان بخش تو شیرین و دل او فرهاد