مپند ار او نهان و تو عیانی
تو در سبحات سبحانی نهانی

چو تو باشی نه برخورد اراز اوئی
چو او باشد تو کی اندر میانی

گمان بگذار و بر نور یقین پیچ
که بیشک او یقین و تو گمانی

توئی هستی نما و اوست هستی
سرابی او چو آب زندگانی

نه تنها معنی جسم است و صورت
بود معنی ارواح و معانی

هر آئینه ز حق اسمی نماید
تو اسما جملگی را ترجمانی

بیا آیینهها گم کن در اسماء
تو هم گم شو مهین اسمی بمانی

وزین پس نفی اسما و صفاتست
در این دریا همه گشتند فانی

نماند نی عبارت نی اشارات
نه اسراری بماند نی بیانی