فلک گشته سرگشتهٔ کوی او
بود روی عالم همه سوی او

همی می رسد بر مشام دلم
ز گل خاصه از اهل دل بوی او

مه و مهر بین بر کمیت فلک
شب و روز اندر تکاپوی او

نه آغاز پیدا نه انجام و هست
تمامی یکی پرتو روی او

شمیم جنان چیست با نگهتش
کجا طوبی و قد دلجوی او

تو و کوثر و سبحهای پارسا
من و جام و زنّار گیسوی او

بدین ضعف کردیم آهنگ عشق
دل و خسته و زور بازوی او

رخم زرد و مویم سفید اشک سرخ
سیه روز و سودائی از موی او

ز اسرار گر سر برد نیست باک
دو گیسوش چوگان سرم گوی او