گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد
بود که گوشه چشمی بسوی ما گردد

نشستهام برهت روز و شب بامیدی
که خاک راه توام بلکه توتیا گردد

اگر تو زهر چشانی مرا بود تریاق
وگر تو درد رسانی مرا دوا گردد

ز غنچه لبش ار عقده دلم نگشاد
کیم نسیم بهاری گره گشاه گردد

همین نه بلبل دستانسرایت اسرار است
که بر سراغ تو در هر چمن صبا گردد